Pralka

pralce

Pralko!
niedoceniana
Ty jesteś jak nieziemska wspaniałość
zrzucana na margines
bo ludzie nie chcą
Cię docenić

Ten bęben srebrny jak
morze gwiazd
taplających się w bezgranicznym
błocie oceanu jak rozbitkowie
Te pokrętła, jakże cudowne!
Ileż tu funkcji, miliony!
Przyciski, guziki - i tu, i tam
I kable! Długie jak węże
syczące gdy woda się przelewa

Tęsknotę za Tobą poczuje
tylko ten, co Cię stracił.